نقی نامه : (بخش یک معرفی نقی )

نقی نامه : (بخش یک معرفی نقی )
چو شایسته مردی بُود در جهان //فراسوی عَقلو فرای زمان 
بدانید نامش , که اسمش نقیست // به شکر اندرش مایهء بَرتریست
بسی علم دارد به نام لَدن // فراتر ز خاک است کَن لَم یَکُن
بَراُو یک پدر هست نامش تقی // یکی بچه دارد , حسَن عسگری
نقی را زنی هست همچون چِنار // سیَه چِش, سِپیدروی, خوش خط وخال
همانا که نامِ زنش سوسن است // زَنش از زَنان دو عالم سر است
بر او مرکبی هست پایَش علیل // بنامند این زِشت مرکب عفیر
دِگَر مرکبش اُشتری سرخ موی // نَشاید که نامَش کُنم بازگوی
بُوَد این شتر همدم و یار او // رفیقِ گُل و یارِ غم خوارِ او
ولیکن سخن تا بدین جا کم است // از این جا به بعدش دو صد بهتر است
بُرنده تر از برقِ در آسمان //درازای او ترسِ مشرک دلان
گران تر زِ هفتاد گرزِ گران // ذول است وُ نَقار است و گَردن فِشان
به خشمش کُند غافلان , نیم , نیم // دَرک می فرستد به همراه تیم

از پُفک نَقَکی