روزی ابو ابن شجاع( پدر پسر شجاع) بر امام نقی وارد شد و گفت : یبن لولو، سوالی دارم ، ما این همه نماز میخوانیم و روزه میگیرییم و خمس و زکات پرداخت کرده و هر چه میگویی همچو بز گوش میدهیم و اجرا میکنیم چگونه مطمئن باشیم که حوریان بهشتی در آن دنیا به ما پا می دهند و خودشان را برای ما نمیگیرند؟ امام نگاهی دکتر شریعتی وارانه بر وی انداخت و گفت: در اسلام چند زن اختیار کردی؟ ابو ابن شجاع: تا الان 12 تا .
امام نقی : دیه تو به تنهایی بیشتر است یا مجموع زن هایت ؟
ابو ابن شجاع : من
امام نقی : در قرعان گفته ایم تو حق داری زنت را بزنی یا آنهاحق دارند تو را بزنند؟
ابو ابن شجاع : من حق دارم بزنم.
امام نقی : تو را هر روز در خیابان ها میگیریم و به نام بد حجابی آزار و اذیت میکنیم یا زنهایت را ؟
ابو ابن شجاع : زن هایم را .
امام نقی : در قرعان حق تمکین در جماع را برای تو قرار دادیم یا زنهایت ؟
ابو ابن شجاع : من
امام نقی : پس گم شو بی شعور الدنگ برو با این همه امتیازی که بهت دادیم حال کن و به جان ما دعا کن که اسلام را زنده نگه داشته ایم.
ابو ابن شجاع : یبن لولو مادرم به فدایت عصبانی نشو فقط یه چیزی پس فلسفه این حوریان بهشتی چیست؟
امام نقی : د پفییوز گه زیادی نخور دیگه تو اگه بری اون دنیا حوریان بهشتی کونت میزارن ابله هر چه ما میگوییم اجرا کن و بگو چشم.
سپس امام ابولاشی را صدا زد و فرمود : این کودن نمک نشناس را با اردنگی بیاندازید بیرون و خمس و زکات وی را در این ماه دوبل حساب کنید .
( سیره نقوی-جلد 321 – باب امام و پاسخگویی به سوالات مردمی- صفحه239 )
از نقی پاتر و پشم جارو
No comments:
Post a Comment